Autobusowy busz

Ludzie dookoła świata są tacy sami. Niscy, wysocy, grubi i chudzi. Nie zależnie od kultury i wychowania ich pierwotne reakcje na bodźce zewnętrzne są takie same wszędzie. 

Podróżując komunikacją miejską można zaobserwować tysiące mechanizmów, które kierują nimi.

Łatwo można zauważyć ze babcia z trzeciego rzędu na następnym przystanku wysiada. Autobus jeszcze nie ruszył z poprzedniego przystanku a ta już nerwowo się rozgląda dookoła. Sprawdza czy aby na pewno ma miejsce żeby wydostać się z pojazdu. Następnie nerwowo zbiera swoje tobołki żeby za 10 sekund przygotować się do startu niczym Małysz na belce gotowy do skoku. Naciska przycisk 3 razy bo może kierowca nie zauważył że ona chce wysiąść. Po tej całej batalii następuje spokój i zadowolenie, że operacja się udała pacjent przeżył.

Kolejnym typem pasażera jest babcia która wstała o świcie żeby stać w kolejce po chleb bo później już nie będzie w sklepach. Biedna nie ma siły ustać dwóch przystanków, bo musi zbierać siły na walkę o przetrwanie w kolejce po chleb. Atak następuje już w podróży. Cel namierzony (młody chłopak lat około 17, bo przecież on może postać ma siłę) i do ataku. Z początku spokojnie tylko sobie koło niego stanie i zaczyna się sapanie, biadolenie ta kobieta wręcz umiera już nie daje rady, zaraz osunie się na ziemię. To po cholerę biegnie na te zakupy o 7 rano jak wszyscy jadą do szkoły albo pracy. Kiedy jest tłok i nie ma czym oddychać. Nie mogła do 9 poczekać aż się luźniej zrobi?

Lubisz wiedzieć co się dzieje u innych ludzi w życiu. Nic się nie martw. Wszystkie potrzebne (albo i nie) informacje otrzymasz właśnie tu. Dziewczyna z końca autobusu wykrzyczy Ci jaki to jej chłopak jest zły i nie dobry. Albo jak się schlała na ostatniej imprezie i nie pamięta co robiła. Podróże autobusem są lepsze (i tańsze) niż bilety na słabą polską komedię romantyczną.

Typ ostatni (osobiście mój ulubiony) komentator. Siedzi i bacznie obserwuje komu by tu dogadać. I udało się. Matka z dzieckiem. Kobieta próbuje umieścić wózek w miejscu do tego przeznaczonym. Miejsca mało ( już jeden wózek tam jest). I zaczyna się ględzenie : 

„jak ona może tak robić,

ten wózek tak tam pchać,

nawet nie umie dobrze tego zrobić”

i nadchodzi gruby kaliber „nawet po angielsku mówić nie potrafi, przyjeżdżają ci imigranci, pracę nam zabierają, mieszkania zabierają” tak w ogóle okradamy was z powietrza za dużo tlenu wdychamy!!! I oberwało się kobiecie że chciała podjechać 5 przystanków z niemowlakiem w deszczu.

Gratuluje wszystkim ludziom, którzy podróżują transportem publicznym bo nie lada odwagą i umiejętnościami trzeba się wykazać aby to przetrwać.